عایق
در تاسیسات گرمایی، برای کم کردن تلفات حرارتی سطوح مختلف ساختمان، لولهها، کانالها و مخازن و جلوگیری از نفوذ رطوبت و انتقال صدا، از مواد و مصالحی به نام"عایق" استفاده میشود[1] عایقهای حرارتی مصالحی هستند که برای جلوگیری از انتقال حرارت استفاده میشوند و عایقها دو گروه اصلی دارند که روش کار آنها کاملاً متفاوت است: با پیشرفت تکنولوژی و لزوم احداث ساختمانهای سبک تر لازم شد که ضخامت جدارهها به حداقل کاهش یابد؛ در پی آن مساله گریز حرارت از پوسته خارجی بنا مطرح شد. بنابراین به منظور کاهش هزینه ایجاد گرما و سرما، با قرار دادن عایق حرارتی در پوسته ساختمانها ضریب هدایت حرارتی مجموعه را به میزان قابل توجهی کاهش دادهاند. اصولاً حرارت به سه طریق انتقال مییابد:تابش، همرفت هدایت. در دو طریق اول یک محیط گازی یا خلا برای انتقال گرما لازم است. ولی روش سوم انتقال در اثر تماس اجسام با یکدیگر صورت میگیرد. انتقال حرارت از جدارههای خارجی ساختمان به شکل هدایت حرارت، مهمترین عامل اتلاف یا کسب حرارت در ساختمانهای معمولی است. عایقهای انباشته به صورت آزاد یا فله به دو صورت رشتهها (یا تارها) و دانههای سبک وجود دارند. رشتهها شامل پشم سنگ، پشم شیشه، پشم سرباره یا الیاف گیاهی (که معمولاً پشم چوب است) میباشند. دانهها از مواد معدنی منبسط شده مانند پرلیت، ورمیکولیت، خاک رس و نظایر آن یا از مواد گیاهی مانند خردههای چوب پنبه تهیه میشوند عایق هدایتی حرارت، عایقی است که از انتقال حرارت به روش هدایت، جلوگیری میکند. مصالح عایق حرارتی عموماً از مواد مرکب ساخته میشوند. دانهها از مواد مصرفی منبسط شده مانند:پرلیت، پلی استایلین و... از این نوع عایق در داخل ملاتها به عنوان دانه بندی استفاده میشود. برای عایق نمودن اجزای فلزی در برابر آتش، عایق مناسب ضد آتش را به آن میپاشند.
:قالبساز: :بهاربیست: |